این روزها وقتی با دانش‌آموزان و بخصوص داوطلبان کنکور صحبت میکنم، بیش از هر کلمه‌ای، واژه «استرس» را می‌شنوم. زمانی که از دانش‌آموزی می‌پرسم: چرا در کلاس درس یا جلسه آزمون نتایج مطلوبی نمیگیری؟ می‌شنوم: من خوانده‌ام و آماده هستم، اما پای تخته یا سر جلسه آزمون کتبی یا تستی دچار استرس می‌شوم و همه چیز را فراموش میکنم.
باید بپذیریم که سخن از استرس ناشی از آزمون و پرسش درسی، گاه بهانه‌ای است از سوی برخی از دانش‌آموزان تا عدم آمادگی خود را در پشت این ادعا پنهان نمایند؛ اما گاه با دانش‌آموزی برخورد می‌کنیم که به دلیل استرس نمی‌تواند توانمندی‌های خود را ارایه دهد. این مساله در آزمون‌های پایان ترم، بویژه در آزمون سراسری، بیشتر به چشم می‌خورد. داوطلبانی با چهره‌های نگران، دستانی یخ کرده و قلب‌هایی چنان تپنده که گویی می‌خواهند از قفسه سینه فرار کنند! میزان استرس برخی از داوطلبان تا حدی است که سر جلسه آزمون دچار حالت تهوع می‌شوند و نمی‌توانند به سؤال‌ها پاسخ دهند.
چه باید کرد؟ با این استرسی که می‌تواند دقت و تمرکز را بشدت کاهش دهد و روی نتیجه آزمون تاثیر منفی قابل ملاحظه‌ای بگذارد، چگونه می‌توان مقابله نمود؟
کلی مک گونیگال، استاد روان‌شناسی دانشگاه استنفورد و متخصص روان‌شناسی سلامت، بهترین راه را برای رسیدن به یک نتیجه مطلوب، پذیرفتن و حتی مفید دانستن استرس می‌داند.وی در این باره می‌گوید: «هنگام استرس زیاد، قلب شما به تپش می‌افتد و سریع‌تر نفس می‌کشید؛ حال اگر شما از این حالت واهمه داشته باشید، رگ‌هایتان منقبض می‌شود و می‌تواند موجب مشکلات جبران ناپذیری مانند بیماری‌های قلبی و عروقی شود؛ اما اگر توجه داشته باشید که تپش قلب و تنفس سریع باعث می‌شود که اکسیژن بیشتری به مغز شما برسد، بدنتان آمادگی پذیرش این تغییر و تحول را خواهد داشت و رگ‌هایتان منقبض نخواهد شد. شما همان تپش قلب را خواهید داشت؛ اما عروق خونی در حالت عادی باقی می‌ماند و در واقع اتفاقی که می‌افتد خیلی شبیه لحظاتی است که لذت و شجاعت را تجربه می‌کنید؛ در نتیجه، بی‌قراری‌تان کمتر می‌شود و اعتماد به نفس بیشتری پیدا می‌کنید.»
