گام سوم:
ورزش کن. ورزش‌های قلبی- عروقی، مانع از دست رفتن حافظه می‌شود. پزشکان بر این عقیده‌اند که ورزش، گردش خون را در مغز بالا می‌برد و نمی‌گذارد که بافت‌های عصبی مغز با بالا رفتن سن به سرعت از بین بروند. دانشمندان یک مؤسسه تحقیقات بیولوژیکی نیز دریافتند در مغز موش‌های بالغی که تحت برنامه ورزشی قرار گرفته‌اند، تولید سلول‌های مرکز حافظه (هیپوکامپ) افزایش داشته است؛ در ضمن ثابت شده است که انجام حرکات ورزشی دلخواه، چند برابر بیشتر از انجام یک مجموعه از حرکات ورزشی غیرمتنوع، تاثیر خواهد داشت؛ پس به جای یک گوشه نشستن و بازی با کامپیوتر یا وقت گذرانی با تلفن همراه، زمان‌هایی از روز را به ورزش اختصاص بده؛ حتی در زنگ‌های تفریح، خوب است که به حیاط بروی و کمی بدوی یا نرمش کنی.
گام چهارم:
با استفاده از سلول‌های خاکستری مغز و وادار کردن آنها به فعالیت در زمینه‌های مختلف، مغزت را ورزش بده. با به کارگیری راه‌های بسیار ساده می‌توان به رشد و ترمیم سلول‌های عصبی و افزایش شاخه‌های سلول‌های عصبی (دندریت) کمک کرد. فکر کردن به چیزهای زیبا و مثبت، یک راه است. استفاده از کلمات جدید و تجربه مزه‌ها و بوهای جدید، تغییر مسیر هر روزه و رفتن از یک راه جدید، همه باعث می‌شود که اعمال تو در کورتکس مغز تجزیه و تحلیل شود. کورتکس، عالی‌ترین لایه مغز است و کارهایی را که نیاز به درک و تیزذهنی دارد انجام می‌‌دهد. اعمالی که برای ما به صورت عادت در می‌آیند، از سطح کورتکس پایین آمده و در بصل‌النخاع انجام می‌شوند؛ پس با تغییر عادت می‌توانیم کورتکس خود را از بی‌فعالیتی خارج کرده و از آن کار بکشیم.
گام پنجم:
خوب و به موقع به خواب؛ زیرا با یک استراحت خوب، مغز می‌تواند اطلاعات بیشتر و بهتری را به حافظه‌ات باز گرداند. وقتی خواب هستی، مغز وظیفه مهم دسته‌بندی اطلاعات انباشته شده در روز را برای استفاده‌های آتی دارد؛ بنابراین، اگر خواب خوبی نداشته باشی، مغز در این فرآیند درست عمل نکرده و به سادگی اطلاعات خود را فراموش می‌کنی.
