تعریف هوش و استعدادش را زیاد شنیده بودم، ولی وقتی اولین بار از او درس پرسیدم و دیدم که معنی هیچ یک از واژگان را نگفت و حتی نام یکی از نویسندگان آثار موجود در کتاب را به خاطر نیاورد، مبهوت شدم. در اولین امتحان کتبی نیز نتیجه مشابه بود و او به اکثر سؤال‌های حفظی پاسخ صحیح نداده بود.
وقتی دلیلش را پرسیدم، به پاسخی تکراری رسیدم که بارها از زبان بچه‌ها شنیده‌ام؛ اینکه حافظه‌ام خوب نیست و در درس‌های حفظی مشکل دارم؛ اینکه به درس‌های فهمیدنی، همین که سر کلاس گوش بدهم و چند تا تمرین در خانه حل کنم، مسلّط می‌شوم؛ اما درس‌های حفظ کردنی را باید چندین بار بخوانم و تازه باز معلوم نیست که بتوانم در کلاس یا موقع امتحان، پاسخگوی سؤالها باشم.
پرسیدم: می‌خواهی حافظه‌ات خوب شود یا مثل بعضی از دانش‌آموزان به قدرت تحلیلت افتخار می‌کنی و حوصله وقت و انرژی گذاشتن برای تقویت حافظه‌ات را نداری؟!
کمی فکر کرد و گفت: نه، وقت می‌گذارم. یک زمانی فکر می‌کردم که فقط با هوش تحلیلی می‌توانم موفق شوم، اما حالا می‌بینم که داشتن حافظه خوب یا حداقل متوسط هم ضروری است و باید به این بخش هم توجه کنم.دانش‌آموز من برای بهتر شدن حافظه‌اش، هفت گام را مرحله به مرحله طی کرد و در نهایت به نتیجه‌ای موفقیت‌آمیز رسید. شما نیز می‌توانید این گام‌ها را طی کنید و شاهد بهتر شدن حافظه‌تان باشید.
گام اول:
در گام اول باید بپذیری که یک بار خواندن کافی نیست. این واقعیتی است که جز معدودی از نوابغ، هیچ کس با یک بار خواندن یک مطلب، نمی‌تواند آن را در خاطر بسپارد. حتی مطالبی که به آنها علاقه‌مندیم به مرور زمان از خاطر ما می‌رود، چه رسد به مطالبی که به آنها علاقه چندانی نداریم؛ پس خواندن و مرور مستمر، بهترین راه برای به خاطر سپردن مطالب است؛
در ضمن باید توجه داشت که اگر در یک روز، چندین بار یک مبحث را بخوانی، آن مطلب در حافظه کوتاه مدت تو تثبیت می‌شود و در همان روز یا فردای آن روز، به خاطرت خواهد ماند؛ اما اگر بخواهی که آن مطلب، در حافظه بلند مدتت تثبیت شود، باید در روزهای متعدد، آن مطلب را مطالعه کنی؛ برای مثال، مطلبی را که برای بار اول می‌خوانی، باید در طی یک هفته، یک روز در میان مرور کنی و در هفته های بعد حداقل یک بار مروری سریع روی آن داشته باشی تا مطمین شوی که آن مطلب در خاطرت مانده است.
گام دوم:
استفاده از یک رژیم غذایی سالم و مناسب، نه تنها برای جسم مفید است، بلکه برای مغز و حافظه نیز لازم است. طبق نظرات آکادمی عصب‌شناسی آمریکا، خوردن میوه‌ها و سبزیجاتی، مثل: توت‌ها، کلم بروکلی، اسفناج، هویج، مرکبات، گوجه فرنگی و سیب‌زمینی، که حاوی میزان زیادی آنتی اکسیدان هستند، می‌تواند توانایی ارتباط سلول‌های مغزی را با یکدیگر بالا ببرد و خطر آسیب رسیدن به آنها را پایین بیاورد.
